Ron LeMaster, "Narciarz doskonaly" - refleksje,

[a_senior]

Oto kilka refleksji na temat wymienionej w tytule ksiazki. Kupilem ja kilka miesiecy temu, przeczytalem i wielokrotnie wracalem do niektórych jej fragmentow. Przeznaczona jest dla ludzi, którzy już o jezdzie na nartach wiedza sporo, rozniez z zakresu nauczania. A wiec dla instruktorow, zaawansowanych amatorow i oczywiście dla maniakow takich jak ja, ale każdy, nawet poczatkujacy narciarz, znajdzie cos dla siebie. Niektóre fragmenty wymagaja glebszego zastanowienia się i poruszenia wyobrazni. Innymi slowy nie sa latwe. Autor zajmuje się glownie fizyka w narciarstwie, probuje nam wytlumaczyc jakie jej elementy: sily, naprezenia, wystepuja w jezdzie na nartach zjazdowych, a to pozwala lepiej zrozumiec mechaniczne aspekty "doskonalej" jazdy. Nie ma trudnych wzorow czy zawilych formul, co najwyzej kilka rysunkow z rozkladem sil, a wiec do zrozumienia tresci ksiazki niekonieczny jest tytul doktora fizyki. Wystarczy matura, nawet bez fizyki jako przedmiotu. Nie znajdziemy w ksiazce, z malymi wyjatkami, opisu ewolucji czy elementow kursu jazdy na nartach. Tego nie oczekujmy. Nawet niewiele tu zalecen czy opinii wartosciujacych, co jest lepsze a co gorsze, choc troche porad znajdziemy. Jak dla mnie swietna ksiazka, ale trzeba wiedziec czego sie po niej się spodziewac. Pierwsze wrazenie, już o tym pisalem, gdy otworzylem ksiazke było: alez ja już to znam! Otoz, przygotowujac się 2-3 lata temu do napisania prezentacji o fizyce wystepujacej w jezdzie karwingowej, naczytalem się sporo ksiazek. M.in. "Narty2" Z.Stanislawskiego, a w niej caly rozdzial pod tytulem "Mechanika w narciarstwie" (ok. 1/5 calej ksiazki). Jakiez wiec było moje zdziwienie, gdy w "Narciarzu doskonalym" znalazlem podobne tytuly podrozdzialow, sformulowania i idetyczne lub bardzo podobne rysunki (np. rys. 3.6, 3.7, 4.8, 4.15, 4.20). Siegnalem jeszcze raz do ksiazki Stanislawskiego, czy przypadkiem nie znajde w niej wzmianki o Ron LeMasterze. Troche znalazlem: w spisie literatury Stanislawski wymienia "The Skier's Edge" R. LeMaster 1996 i materialy kanadyjskie do szkolenia tamtejszych instruktorow. Nie bede dalej rozwijal tego watku, może istnieja jakies wspolne zrodla, z którego korzystali LeMaster i Stanislawski, a może… Tak wiec z wiekszoscia zagadnien w ksiazce byłem już zapoznany. Jak skrecaja narty, anatomia skretu, co się dzieje ze srodkiem ciezkosci, która noga jest bardziej obciazona w skrecie i wiele innych. Wymienie tylko kilka zagadnien, już znanych ze Stanislawskiego, ale jak dla mnie waznych i powszechnie malo znanych: - poczatkowy skret sterujacy (str. 22, 42), który Stanislawski - chyba lepiej - nazywa inicjujacym. Warto się z tym zapoznac, by zrozumiec dlaczego w rzeczywistej jezdzie, nawet takiej, o której powiemy "karwingowa", musimy się posluzyc sekwencja czystych skretow cietych w fazie sterowania i zupelnienie niekarwigowych elementow pomiedzy nimi, - wirtualna mulda (str. 37, 64), która Stanislawski precyzyjnie tlumaczy jako "wirtualny garb" (nawiasem mowiac w przypisie natychmiast wyjasnia pojecie muldy i garbu, cos w tym musi byc ) Tlumaczy roznice pomiedzy przejazdem po wirtualnym garbie przez dobrze i bardzo dobrze jezdzacego narciarza. Warto się nad tym dobrze zastanowic. Wlasnie to miałem na mysli piszac niezbyt precyzyjnie o "wyzszosci" odciazen typu polkniecie nad NW. - dlaczego wciaz bardziej obciazona noga w zjezdzie pozostaje ta zewnetrzna (str. 125) - co to antycypacja (str. 90), jaki jest jej zwiazek z tzw. flexion/extension tlumaczony sprytnie jako napiecie/rozluznienie (wzmiankuje o tym, bo kiedys sam miałem klopty z tlumaczeniem tego terminu, swoja droga nigdy dotad nie spotkalem sie z nim w polskich materialach) - jak trzymac rece, jak wbijac kijki i dlaczego tak a nie inaczej (str. 93) Zreszta mozna by wymieniac dlugo. Co mi sie nie podoba. Tlumacznie jest w sumie dobre, ale kilka znajdzie się kilka "kwiatkow". Stanislawski tych bledow nie robi. Dlaczego np. spotykamy "przeciwrotacja" (np. str. 101) zamiast od lat uzywanej "kontrrotacji"? O "muldzie" i kacie "inicjujacym" już wpisalem wyzej. Niekiedy tlumaczenie jest kalka angielskiego, np. na str. 80 w podpisach rysunkow znajdujemy: "Narciarz ten prezentuje powszechnie spotykany problem". Tak się poprawnie w naszym ojczystym jezyku nie pisze. Ale ogolne wrazenie z tlumaczenia jest dobre. Mam takze zastrzezenia co do meritum. Niektóre zagadnienia sa prezentowane w niezbyt spojny sposób. Np. to dotyczace odciazen ostatnio tu dyskutowanych. Na poczatku rozdzialu autor wprowadza rozroznienie na rodzaje zgiec pasywne i aktywne (avalement) (str. 69), a nieco dalej odciazenia na dolne i gorne (str. 72). Wg. mnie nie ma sensu rozdzielac tych zagadnien od siebie, a w kazdym razie brakuje proby ich lacznego omowienia. Niektóre fragmenty wydaja mi się przegadane albo niejasne. Ale ksiazka w sumie jest dobra i wszystkich chcacych lepiej zrozumiec tajniki jazdy na nartach zachecam do jej uwaznego przeczytania. Jej znajomosc przyda sie tez w dyskusjach na temat technik jazdy i pozwoli uniknac niepotrzebnych przepychanek slownych.

[jan koval]

Oto kilka refleksji na temat wymienionej w tytule ksiazki. Kupilem ja kilka miesiecy temu, przeczytalem i wielokrotnie wracalem do niektórych jej fragmentow. Przeznaczona jest dla ludzi, którzy już o jezdzie na nartach wiedza sporo, rozniez z zakresu nauczania. A wiec dla instruktorow, zaawansowanych amatorow i oczywiście dla maniakow takich jak ja, ale każdy, nawet poczatkujacy narciarz, znajdzie cos dla siebie. Niektóre fragmenty wymagaja glebszego zastanowienia się i poruszenia wyobrazni. Innymi slowy nie sa latwe. Autor zajmuje się glownie fizyka w narciarstwie, probuje nam wytlumaczyc jakie jej elementy: sily, naprezenia, wystepuja w jezdzie na nartach zjazdowych, a to pozwala lepiej zrozumiec mechaniczne aspekty "doskonalej" jazdy. Nie ma trudnych wzorow czy zawilych formul, co najwyzej kilka rysunkow z rozkladem sil, a wiec do zrozumienia tresci ksiazki niekonieczny jest tytul doktora fizyki. Wystarczy matura, nawet bez fizyki jako przedmiotu. Nie znajdziemy w ksiazce, z malymi wyjatkami, opisu ewolucji czy elementow kursu jazdy na nartach. Tego nie oczekujmy. Nawet niewiele tu zalecen czy opinii wartosciujacych, co jest lepsze a co gorsze, choc troche porad znajdziemy. Jak dla mnie swietna ksiazka, ale trzeba wiedziec czego sie po niej się spodziewac. Pierwsze wrazenie, już o tym pisalem, gdy otworzylem ksiazke było: alez ja już to znam! Otoz, przygotowujac się 2-3 lata temu do napisania prezentacji o fizyce wystepujacej w jezdzie karwingowej, naczytalem się sporo ksiazek. M.in. "Narty2" Z.Stanislawskiego, a w niej caly rozdzial pod tytulem "Mechanika w narciarstwie" (ok. 1/5 calej ksiazki). Jakiez wiec było moje zdziwienie, gdy w "Narciarzu doskonalym" znalazlem podobne tytuly podrozdzialow, sformulowania i idetyczne lub bardzo podobne rysunki. Siegnalem jeszcze raz do ksiazki Stanislawskiego, czy przypadkiem nie znajde w niej wzmianki o Ron LeMasterze. Nie, nie znalazlem, choc w spisie literatury Stanislawski wymienia materialy kanadyjskie do szkolenia tamtejszych instruktorow. Nie bede dalej rozwijal tego watku, może istnieja jakies wspolne zrodla, z którego korzystali LeMaster i Stanislawski, a może… Tak wiec z wiekszoscia zagadnien w ksiazce byłem już zapoznany. Jak skrecaja narty, anatomia skretu, co się dzieje ze srodkiem ciezkosci, która noga jest bardziej obciazona w skrecie i wiele innych. Wymienie tylko kilka zagadnien, już znanych ze Stanislawskiego, ale jak dla mnie waznych i powszechnie malo znanych: - poczatkowy skret sterujacy, który Stanislawski - chyba lepiej - nazywa inicjujacym. Warto się z tym zapoznac, by zrozumiec dlaczego w rzeczywistej jezdzie, nawet takiej, o której powiemy "karwingowa", musimy się posluzyc sekwencja czystych skretow cietych w fazie sterowania i zupelnienie niekarwigowych elementow pomiedzy nimi, - wirtualna mulda, która Stanislawski precyzyjnie tlumaczy jako "wirtualny garb" (nawiasem mowiac w przypisie natychmiast wyjasnia pojecie muldy i garbu, cos w tym musi byc ) Tlumaczy roznice pomiedzy przejazdem po wirtualnym garbie przez dobrze i bardzo dobrze jezdzacego narciarza. Warto się nad tym dobrze zastanowic. Wlasnie to miałem na mysli piszac niezbyt precyzyjnie o "wyzszosci" odciazen typu polkniecie nad NW. - dlaczego wciaz bardziej obciazona noga w zjezdzie pozostaje ta zewnetrzna - co to antycypacja, jaki jest jej zwiazek z tzw. flexion/extension tlumaczony sprytnie jako napiecie/rozluznienie (wzmiankuje o tym, bo kiedys sam miałem klopty z tlumaczeniem tego terminu, swoja droga nigdy dotad nie spotkalem sie z nim w polskich materialach) - jak trzymac rece, jak wbijac kijki i dlaczego tak a nie inaczej Zreszta mozna by wymieniac dlugo. Co mi sie nie podoba. Tlumacznie jest w sumie dobre, ale kilka znajdzie się kilka "kwiatkow". Stanislawski tych bledow nie robi. Dlaczego np. spotykamy "przeciwrotacja" zamiast od lat uzywanej "kontrrotacji"? O "muldzie" i kacie "inicjujacym" już wpisalem wyzej. Niekiedy tlumaczenie jest kalka angielskiego, np. na str. 80 w podpisach rysunkow znajdujemy: "Narciarz ten prezentuje powszechnie spotykany problem". Tak się poprawnie w naszym ojczystym jezyku nie pisze. Ale ogolne wrazenie z tlumaczenia jest dobre. Mam takze zastrzezenia co do meritum. Niektóre zagadnienia sa prezentowane w niezbyt spojny sposób. Np. to dotyczace odciazen ostatnio tu dyskutowanych. Na poczatku rozdzialu autor wprowadza rozroznienie na rodzaje zgiec pasywne i aktywne (avalement), a nieco dalej odciazenia na dolne i gorne. Wg. mnie nie ma sensu rozdzielac tych zagadnien od siebie, a w kazdym razie brakuje proby ich lacznego omowienia. Niektóre fragmenty wydaja mi się przegadane albo niejasne. Ale ksiazka w sumie jest dobra i wszystkich chcacych lepiej zrozumiec tajniki jazdy na nartach zachecam do jej uwaznego przeczytania. Jej znajomosc przyda sie tez w dyskusjach na temat technik jazdy i pozwoli uniknac niepotrzebnych przepychanek slownych.

moglbys zrobic editing twojego postu i przy kazdym sformulowaniu podal strone?? dla mnie tlumaczenie tej ksiazki pozostawia sporo do zyczenia zwlaszcza w aspekcie biomechaniki: np tlumacz myli pojecie flexion i internal rotation w stawie biodrowym a jest to zupelnie rozny ruch

[a_senior]

moglbys zrobic editing twojego postu i przy kazdym sformulowaniu podal strone??

Oczywiscie, ale troche potrwa. Ksiazke mam w domu, a pisze w pracy (robota mnie dopadla). Tyle, ze moje uwag sa dosc ogolne i latwo znalezc odpowiedni rozdzial, a wiec i strone, z nimi zwiazane. Ale postarm sie, tyle ze nieszybko.

dla mnie tlumaczenie tej ksiazki pozostawia sporo do zyczenia zwlaszcza w aspekcie biomechaniki: np tlumacz myli pojecie flexion i internal rotation w stawie biodrowym a jest to zupelnie rozny ruch

Nawet sie nie sile na zroumienie, bo to nie moja bajka. Ale nawet gdyby taki blad wystapil nie potepialbym w czambul tlumacza. Bardzo trudno sie tlumaczy te terminy. Jak bys przetlumaczyl owe nieszczesne flexion/extension?

[Tadeusz T]

... Nie znajdziemy w ksiazce, z malymi wyjatkami, opisu ewolucji czy elementow kursu jazdy na nartach. Tego nie oczekujmy...

Cześć! Czy to znaczy, że dla kogoś kto jeździ techniką klasyczną i chce nauczyć się techniki karwingowej to ta książka, nie jest dobrym wyborem? Pozdrawiam. Tadek.

[a_senior]

Czy to znaczy, że dla kogoś kto jeździ techniką klasyczną i chce nauczyć się techniki karwingowej to ta książka, nie jest dobrym wyborem?

Nie, nie jest. Jak dla mnie najlepsze do tego celu sa ksiazki Kazimierza Szczesnego. Np. Kurs wspolczesnej techniki.

[adaci]

Nie mam tej książki, nie znam więc właściwego kontekstu, ale w kwestii terminów flexion/extension mogę doradzić, że w mianownictwie anatomicznym musculus flexor to mięsień zginacz, a musculus extensor to mięsień prostownik. Prawdopodobnie chodzi o sekwencje ruchów zginania i prostowania, choć moze to byc nieco bardziej złożone. Pozdrawiam, Adam

[jan koval]

Oczywiscie, ale troche potrwa. Ksiazke mam w domu, a pisze w pracy (robota mnie dopadla). Tyle, ze moje uwag sa dosc ogolne i latwo znalezc odpowiedni rozdzial, a wiec i strone, z nimi zwiazane. Ale postarm sie, tyle ze nieszybko. Nawet sie nie sile na zroumienie, bo to nie moja bajka. Ale nawet gdyby taki blad wystapil nie potepialbym w czambul tlumacza. Bardzo trudno sie tlumaczy te terminy. Jak bys przetlumaczyl owe nieszczesne flexion/extension?

u niego w momencie kiedy pisze o ruchu nog, jego "flexion" to ruch zginania i rownoczesnie rotacji wewnetrznej w w stawie biodrowym. do tadeusza: lemaster zajmuje sie opisem jak skuteczzcnie jezdzic na nartach . nie rozbija na "klasyke" i "carving". robi analize i podpowiada pare rzeczy. pragne zaznaczyc ze w ersji amerykanskiej jest DVD do tej ksiazki

[pawel29]

witam.na deskach tak naprawde jeżdże od dwóch sezonów,ale gdy czytam wasze posty,zaczynam sobie uświadamiać jak wiele musze sie jeszcze nauczyć aby jazda sprawiała mi prawdziwą przyjemność, i niewymagała tak wiejkiego wysiłku jak teraz.pytanie czy tylko mnie bolą nogi już podczas drugiego zjazdu ze stoku o powiedzmy długości 3 km. tak że trzeba się zatrzymać i odpocząć?pozatym mam dziwne wrażenie że nieposuwam sie w nauce tylko powielam stare błędy.

[a_senior]

witam.na deskach tak naprawde jeżdże od dwóch sezonów,ale gdy czytam wasze posty,zaczynam sobie uświadamiać jak wiele musze sie jeszcze nauczyć aby jazda sprawiała mi prawdziwą przyjemność, i niewymagała tak wiejkiego wysiłku jak teraz.pytanie czy tylko mnie bolą nogi już podczas drugiego zjazdu ze stoku o powiedzmy długości 3 km. tak że trzeba się zatrzymać i odpocząć?pozatym mam dziwne wrażenie że nieposuwam sie w nauce tylko powielam stare błędy.

Pawle, nie przejmuj sie naszymi postami i wcale nie traktuj tego jako tajemnej wiedzy, ktora zwiekszy Twoja przyjemnosc w nartowaniu. Zaczalem watek z dwoch powodow: bo kiedys prosil o to Jan Koval i po drugie, prosil mnie o to polski wydawca ksiazki (zapewne prosil wszystkich kupujacych). W sumie ta wiedza nie jest potrzebna do przyjemnego czy nawet dobrego jezdzenia. Do tego wystarczy kilka lekcji z dobrym instruktorem i staly trening. Mozna tez dokupic ksiazke o nauce jazdy, np. K. Szczesnego. Nogi bola po 3 km (mnie jeszcze wczesniej) bo sa zle wytrenowane i nie posiadles jeszcze odpowiedniej techniki, ktora pozwala mniej sie meczyc.

[Tadeusz T]

... teraz.pytanie czy tylko mnie bolą nogi już podczas drugiego zjazdu ze stoku o powiedzmy długości 3 km. tak że trzeba się zatrzymać i odpocząć?pozatym mam dziwne wrażenie że nieposuwam sie w nauce tylko powielam stare błędy.

Jazda na "ostatnich nogach" to jedna z głównych przyczyn kontuzji. Nikt nie każe Ci jechać całej trasy bez przerwy. Musisz tylko wiedzieć gdzie można się zatrzymać. (Z grubsza miejsca z boku trasy, najlepiej w rozszerzeniu, doskonale widoczne dla nadjeżdżających z góry). Proponuję Ci taką taktykę (niedawno ktoś ją opisywał, niestety nie pamiętam kto i w którym wątku - chyba Fredowski, ale nie jestem pewien)

• Jeśli to możliwe zaplanuj miejsce postoju jeszcze zanim ruszysz.
• W czasie jazdy spróbuj powtórzyć, to co robiłeś z instruktorem.
• W trakcie postoju przemyśl co Ci wyszło, a co nie.
• Zanim ruszysz zastanów się gdzie się zatrzymasz i co tym razem będziesz ćwiczył.
• Planuj odcinki na tyle krótkie, byś przejeżdżał je bez zmęczenia.

Pozdrawiam. Tadek.