Historyjka z morałem.
Jest rok 1981, w Nowej Hucie trwają strajki robotnicze, równolegle w Krakowie trwają strajki studenckie. Każdego dnia wieczorem wracają z Nowej Huty do kompleksu Wisły kolumny pojazdów ZOMO. Jadą powoli i na sygnałach świetlnych. Taka kawalkada (suka za suką) codziennie okrąża całe miasteczko studenckie, ich przejazd trawa ok. 1 godzinę, wygląda to jak demonstracja siły. Każdego wieczora miasteczko studenckie zamienia się w .. hmm ? .. stadion piłkarski ?. We wszystkich akademikach, w przeważającej ilości okien, po kilka osób w każdym oknie, ludzie tłuką garnkami w blaszane parapety, wszędzie gwizdy, wyzwiska, wrzaski. Zbiorowy amok, zamieszanie, hałas jak na piłkarskim stadionie po golu gospodarzy, trwa to co dzień ok. 1 godz. Któregoś wieczora po kolejnym takim przejeździe, w moim akademiku (najbliższym hali Wisły) poczuliśmy gaz łzawiący, potem na korytarzach tumult i krzyki., okazało się że wtargnęła kilkuosobowa grupka ZOMO. Jak wtedy zachowali się moi "odważni" koledzy ? - pochowali się do szaf oraz pod łóżka !.
To dla mnie była lekcja jak postępują ludzie gdy nie czują zagrożenia. W realnej konfrontacji ci najgłośniejsi i "najodważniejsi" okazują się niestety tchórzami.
Strzeżmy się ludzi którzy najwięcej gardłują.